Het vastleggen van de laatste momenten van een geliefde is niet alleen een eer, maar ook een verantwoordelijkheid die ik met veel respect en zorg uitvoer. Iedere keer dat ik mijn camera klaarmaak en me voorbereid om naar een ceremonie te gaan, weet ik dat ik deel zal uitmaken van een enorm kwetsbaar moment in het leven van een familie.
Mijn aanpak is daarom sereen en onopvallend.
Mijn camera staat altijd op de stille functie en ik beweeg me enkel door de ruimte als dit kan, en dit geheel in stilte. Ik zorg ervoor dat ik niet opval, bijna alsof ik er niet ben. Flitsen is natuurlijk uit den boze. Het laatste wat ik wil is de emotionele sfeer verstoren met een plotselinge lichtflits. Het gaat erom dat ik die oprechte emoties vastleg zonder dat mensen zich bewust zijn van mijn aanwezigheid. Die knuffel of een hand van een kind dat zachtjes op je knie ligt,…
“Een mooie missie, maar hoe verwerk je dit allemaal?” – Krijg ik wel eens te horen.
Wel, het emotionele is inderdaad soms overweldigend. Het kan zwaar zijn om deze momenten vast te leggen, vooral wanneer het om kinderen of ouderen gaat die veel te vroeg afscheid hebben moeten nemen. Om deze ervaringen te verwerken, heb ik mijn eigen rituelen ontwikkeld.
Muziek speelt een cruciale rol in mijn leven en verwerkingsproces. Als ik na een reportage mijn gedachten moet ordenen, luister ik vaak naar rustgevende muziek van artiesten zoals Jonna Jinton, Einar Selvik, Danheim, en andere door de natuur of Viking geïnspireerde artietsen. Hun muziek heeft een bijna meditatieve werking op mij, en het helpt me om de emoties los te laten en een gevoel van innerlijke rust te vinden. Het is alsof de muziek mijn geest reinigt en me voorbereidt op de volgende uitdaging.
Naast muziek vind ik ook troost in de natuur. Een wandeling door een bos of langs de kustlijn werkt voor mij helend. De frisse lucht, het geluid van de wind door de bomen, en het ritmische geluid van golven die tegen de kust slaan, zelfs de geur van de natuur na een zomerse regenbui brengen me tot rust en helpen me de gebeurtenissen van de dag te verwerken. Vaak combineer ik deze twee: ik luister naar muziek terwijl ik door de natuur wandel, wat een bijzonder krachtige en helende ervaring is.
De waarde van afscheidsfotografie
Ondanks de emotionele zwaarte van dit werk, is het ongelooflijk waardevol. Het biedt de nabestaanden iets tastbaars om te koesteren, een herinnering aan hun geliefde die ze kunnen vasthouden in de vorm van foto’s. Dit besef geeft me de energie en motivatie om door te gaan. Ik ben me ervan bewust dat ik met mijn werk een belangrijke bijdrage lever aan het rouwproces van de nabestaanden.
Afscheidsfotografie leert me niet alleen over de kwetsbaarheid van het leven, maar ook over de kracht van herinneringen. Het is een vak dat ik met heel mijn hart doe, en ik ben dankbaar dat ik deze momenten mag vastleggen. Ieder afscheid is uniek, en het is mijn taak om deze momenten met de grootst mogelijke zorg en respect vast te leggen, zodat ze gekoesterd kunnen worden door degenen die achterblijven.
Jammer genoeg kan en mag ik beelden van reeds gemaakte reportages niet delen op vraag van de families. Dit respecteer ik volledig.
Wil je graag meer informatie of ken je iemand die mijn diensten zou kunnen gebruiken? Breng heb gerust in contact met me. Ik bekijk graag mee wat ik kan betekenen en zorg graag mee voor herinneringen die ook een rouwhulp kunnen zijn.